Drapieżni wydawcy

Zjawisko tzw. drapieżnych wydawców zostało zdefiniowane i opisane w 2010 r. w artykule Predatory Open-Access Scholarly Publishers autorstwa amerykańskiego bibliotekarza Jeffrey’a Bealla. Wśród nieuczciwych praktyk stosowanych przez tzw. "predatory journals" w celu czerpania zysków z opłat publikacyjnych, można wymienić m.in. – podawanie fałszywych informacji o zespole redakcyjnym, procesie recenzji, wskaźnikach cytowalności, czy podszywanie się pod renomowane periodyki naukowe.

Liście dyrektora NCN ws. "drapieżnych czasopism" (predatory journals), opublikowanym 21 września 2018 r., Narodowe Centrum Nauki ostrzega, że "w sytuacjach, kiedy z całą pewnością uda się ustalić, że artykuł finansowany ze środków NCN został opublikowany w czasopiśmie nieprzestrzegającym standardów oceny eksperckiej, będziemy wymagać od kierownika projektu usunięcia numeru projektu z publikacji, a w konsekwencji wykluczenia jej z raportu i zwrotu kosztów poniesionych na opublikowanie takiej pracy".

Planując publikację wyników swoich badań warto sprawdzić:

  • obecność czasopisma na wykazach MEiN/JCR
  • obecność czasopisma w międzynarodowych bazach danych jak np. SCOPUS czy Web of Science
  • skład komitetu redakcyjnego oraz zespołu recenzenckiego - należy sprawdzić czy wymienione osoby posiadają profile ORCID i Publons oraz czy wymieniają tam tytuł interesującego nas czasopisma.
  • obecność na wykazie potencjalnych drapieżnych wydawców na Beall’s list
     

W przypadku pytań prosimy o kontakt z pracownikami Oddziału Informacji Naukowej – tel. 22 116 60 03, oin@wum.edu.pl 
 

Think.Check.Submit.

Więcej informacji nt. zjawiska drapieżnych wydawców: